Παραθέτουμε ολόκληρο το κείμενο της εισηγητικής ομιλίας που έκανε η Αλ. Παπαρήγα:

«Το πιο σημαντικό σύνθημα για μας είναι το "Νόμος είναι το δίκιο του Εργάτη".

Ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι αυτό το σύνθημα ενοχλεί ιδιαίτερα σήμερα σε περίοδο κρίσης, όπου αυτή η κρίση, όπως ξέρετε, δίνει πάρα πολλές ευκαιρίες στην πλουτοκρατία - στο μεγαλύτερο μέρος της - να αυγατίσει τα κέρδη της στην πορεία, να πάρει μέτρα από τώρα ούτως ώστε να εξασφαλίσει ότι τα επόμενα χρόνια η κερδοφορία θα συνεχίζεται, όχι μόνο αμείωτη αλλά θα πολλαπλασιάζεται με γεωμετρική πρόοδο και η μόνη ευκαιρία που δίνει στην εργατική τάξη, στους εργατοϋπάλληλους, στη φτωχή αγροτιά, στους αυτοαπασχολούμενους, είναι η ευκαιρία συνείδησης της δύναμής τους. Διαφορετικά τα πράγματα θα έρθουν από το κακό στο χειρότερο.

Αυτό που εμάς μας καθοδηγεί καθημερινά για να σταθούμε στο πλευρό των εργατοϋπαλλήλων της "Αμάσα", της "Στίμπεθερμ", των εργαζομένων στο καζίνο, στο εμπόριο, στις βιομηχανικές επιχειρήσεις της περιοχής της Σίνδου είναι το εξής:

Οτι το πιο κακοπληρωμένο, το πιο φτηνό και πιο εκμεταλλευόμενο εμπόρευμα - ανάμεσα σε όλα τα εμπορεύματα που υπάρχουν - είναι η ικανότητα του εργατοϋπάλληλου, η ικανότητα γενικά του εργαζόμενου να παράγει εμπορεύματα, να παράγει πλούτη. Το χειρότερο, λοιπόν, εμπόρευμα είναι η ικανότητα προς εργασία, η φτηνή εργατική δύναμη.

Αυτό πρέπει να γίνει πλατιά συνείδηση σε όλους τους εργαζόμενους: Οτι μπορεί να υπάρξει κοινωνία και υπήρξε και να υπάρξει, που μπορεί να ζήσει χωρίς καπιταλιστές, χωρίς επιχειρηματίες, αλλά χωρίς την ανθρώπινη εργατική δύναμη δεν μπορεί να υπάρχει. Οσα κεφάλαια και να 'χει ένας βιομήχανος, κέρδη δεν μπορεί να βγάλει αν δεν αγοράσει το εμπόρευμα εργατική δύναμη. Κι αυτό το εμπόρευμα - η εργατική δύναμη - έχει πολύ μεγάλη δύναμη γιατί δεν είναι ακριβώς ένα εμπράγματο εμπόρευμα. Είναι μυαλό, είναι δεξιότητες, είναι συνείδηση, είναι οπωσδήποτε ανθρώπινες ανάγκες.

Ξέρουμε πολύ καλά ότι και πριν - τα τελευταία χρόνια κι ακόμα πιο πριν - αλλά ιδιαίτερα την περίοδο της κρίσης, τον πόλεμο τον δέχεται πριν απ' όλα η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Και βεβαίως έχουμε θέσεις, προτάσεις, διεκδικήσεις για κάθε χώρο δουλειάς, για κάθε γειτονιά - γιατί κι εκεί κατοικούν εργατοϋπάλληλοι, φτωχοί αγρότες, μικροεπιχειρηματίες - έχουμε θέσεις για τον καθένα απ' αυτούς, ωστόσο πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα: Οτι στον πόλεμο απαντάς με πόλεμο, στην επίθεση απαντάς με αντεπίθεση. Δεν υπάρχει καμία άλλη λύση.

Ολα τα άλλα έχουν τη σημασία τους αλλά δε δημιουργούν δύναμη κρούσης.

Εμείς, λοιπόν, χωρίς να παραιτούμαστε από το να κατακτήσει κάτι έστω κι ένας εργάτης, ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι πρέπει να διαμορφωθεί αυτή την περίοδο μια πιο ισχυρή δύναμη κρούσης, να προλάβει τα χειρότερα.

Σήμερα έχουμε εργάτες πέντε μήνες, έξι μήνες απλήρωτους.

Αλλοι είναι σε διαθεσιμότητα, άλλοι δουλεύουν μισή μέρα τη βδομάδα "με το πιστόλι στον κρόταφο", γιατί δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει εργαζόμενος που δέχεται να υπογράψει τριήμερη σύμβαση εργασίας με λιγότερο μισθό και να του αρέσει κιόλας και να λέει κι "ευχαριστώ".

Ακριβώς αυτός ο εκβιασμός, που γίνεται πάνω σ' αυτούς που παίρνουν πεντακόσια, εξακόσια, εφτακόσια ευρώ - οκτακόσια κι αν φτάνουν και παραπάνω, αυτός ο εκβιασμός είναι το μεγαλύτερο ηθικό σκάνδαλο, αυτό είναι το πραγματικό διαφθορείο. Αυτή είναι η πραγματική διαφθορά η οποία είναι κρατική, πολιτική, επίσημη, νομιμοποιημένη. Αισθανόμαστε πλήρως την ευθύνη μας και θέλουμε να έρθουμε ακόμα περισσότερο στο ύψος των απαιτήσεων, να διαμορφώσουμε μια ισχυρή δύναμη κρούσης που θα εμποδίσει τα χειρότερα.

Ερχονται πολύ χειρότερα αύριο. Και θα χτυπήσουν ακόμα πιο βαριά αυτούς τους εργαζόμενους. Τους εργατοϋπάλληλους που είναι απλήρωτοι. Που απολύονται ή πρόκειται να απολυθούν.

Θα σας πω ένα μόνο πράγμα: Ο διαχωρισμός του τομέα της Υγείας από τον τομέα της Κοινωνικής Ασφάλισης: Σημαίνει ότι η Υγεία θα δεχτεί ένα φοβερό πλήγμα σε μια περίοδο που αυξάνονται και οι επαγγελματικές ασθένειες και γενικά οι ασθένειες λόγω και της πτώσης του βιοτικού επιπέδου. Μιλάμε τώρα για το πρόβλημα της πανδημίας της γρίπης. Να σας πω ένα απλό πράγμα. Η ζωή του εργαζόμενου κρέμεται από την Α ή την Β πολυεθνική φαρμακευτική εταιρεία η οποία είναι διαθέσιμη να παρασκευάσει τα οποιαδήποτε εμβόλια, να τα δοκιμάσουν σε χίλια ποντίκια και σε χίλια πειραματόζωα και μετά να τα πουλήσουν σε εκατομμύρια ανθρώπους μέσω του κράτους χωρίς να ξέρουμε τις παρενέργειες. Διότι από τη μια μεριά υπάρχει η ανάγκη να μην αρρωστήσει κανείς κι απ' την άλλη υπάρχει το κέρδος.

Αναρωτιόμαστε το εξής: Οταν μια μητέρα, ένας πατέρας έχει ένα παιδί που είναι ύποπτο για γρίπη είτε το στέλνει στον παιδικό σταθμό είτε στο δημοτικό ή στο γυμνάσιο και πρέπει να το κρατήσει στο σπίτι. Θα του δώσει ο εργοδότης άδεια; Θα μου πείτε, εμείς που είμαστε σε διαθεσιμότητα, εμείς που είμαστε άνεργοι, θα μπορέσει ο άνεργος να κάτσει στο σπίτι να ασχοληθεί με το παιδί ή πρέπει να τρέξει να βρει τι θα κάνει; Θα πάρουν άδειες; `Η θα πούνε ότι "το κόβει πλάι" ο εργαζόμενος για να πάει τάχα να κάνει - πως το λένε - "shopping therapy", να αγοράζει προϊόντα και να τεμπελιάζει; Δηλαδή, είναι πράγματα αλληλένδετα το ένα με το άλλο. Η κάρτα υγείας που θα μας δώσουν: Είναι ακριβώς σαν τις καταναλωτικές κάρτες, σαν τις πιστωτικές που πάμε στην τράπεζα και διαπιστώνουμε ότι τα 500 ευρώ που είχαμε - αν είχαμε - στην μπάντα έχουν εξατμιστεί και δεν μπορούμε να πάρουμε άλλα. Ακριβώς αυτό θα είναι η κάρτα υγείας. Οσο για την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και στις γυναίκες είναι πια καθολικό ζήτημα. Οι γυναίκες χάνουν πια πέντε χρόνια σε μια κρίσιμη φάση της ζωής τους που δεν ξέρουν κι αν θα πάρουν κανονική σύνταξη και βέβαια θα δουλέψουν και 5 και παραπάνω και 10 χρόνια για να πάρουν μια υποτυπώδη σύνταξη.

Ερχονται, δηλαδή, πολύ χειρότερα. Αυτά ήδη έχουν αποφασιστεί. Η εργοδοσία έχει πράσινο φως από το κράτος, την ΕΕ, από τα κόμματα που υποστηρίζουν αυτόν τον μονόδρομο και δίνουν το πράσινο φως στην εργοδοσία να τα εφαρμόσει.

Τα δάκρυα τα κροκοδείλια τρέχουν άφθονα. Γι' αυτό, αυτό που λέμε άλλη μια φορά είναι:

Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη.

Πόλεμος στον πόλεμο.

Αντεπίθεση στην επίθεση.

Δεν υπάρχει άλλη λύση. Ξέρουμε ότι οι εργαζόμενοι αισθάνονται φόβο, όχι γιατί είναι δειλοί οι άνθρωποι, αλλά γιατί έχουν υποχρεώσεις, έχουν τα παιδιά τους, και σκέφτονται ότι ακόμα και η δουλειά των 700 ευρώ ή η προσμονή ότι θα πάρουν τα δεδουλευμένα, τους κρατάει σε μια αναμονή προκειμένου να ξετυλιχθούν οι αγώνες.

Επειδή πια το πρόβλημα είναι καθολικό, δεν είναι ένα εργοστάσιο, δε μετράει πια ο "καλός εργάτης", που δε διαμαρτύρεται, ακριβώς πρέπει να υπάρχει ένα τέτοιο δυνατό κίνημα και πρέπει να υπάρχουν και πρωτοπόροι, μια ισχυρή πρωτοπορία, που εμείς θεωρούμε ότι δεν είναι μόνο οι κομμουνιστές πρωτοπορία αλλά και μέσα από τους υπόλοιπους εργάτες μπορεί να διαμορφωθεί μια πρωτοπορία και προπαντός χρειάζεται ο παραμερισμός εκείνων των συνδικαλιστικών ηγεσιών τις οποίες το μόνο που τις ενδιαφέρει είναι η ημερομηνία εκλογών. Αλλοι για να έρθει το κόμμα τους στην κυβέρνηση, άλλοι για να μη χάσει το κόμμα τους πάρα πολύ. Και πρέπει να σας πω το εξής: Σε μια σειρά χώρους οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, είτε είναι ΠΑΣΟΚ είτε είναι ΝΔ, κανονίζουν μεταξύ τους - όπως τα κανόνισαν και το 2004 - όταν θα γίνει η εναλλαγή να μη χαθούν οι διευθυντικές θέσεις, οι προϊστάμενοι, να τα μοιράσουν ούτως ώστε να διασφαλίσουν ότι όταν αλλάζει το ένα κόμμα κι έρχεται τ' άλλο αυτοί μεταξύ τους να μη δέχονται αυτές τις συνέπειες. Εχουμε και μια τέτοια αλληλεγγύη στη δικομματική εναλλαγή. Αυτό όμως αφορά διευθυντικά στελέχη. Δεν αφορά τη μεγάλη μάζα των εργαζομένων.

Βαρέα και Ανθυγιεινά: Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση κάνει το εξής κόλπο: Αντί να ψηφίσει ένα νέο νόμο φέρνει στη Βουλή μια τροπολογία που λέει με υπουργική απόφαση θα σταματάει ο χαρακτηρισμός Βαρέων και Ανθυγιεινών. Πρέπει να σας πω ότι με όλη την πρόοδο της τεχνολογίας και τη μείωση της σωματικής δουλειάς έχουμε όχι μόνο τις παλιές αλλά νέες επαγγελματικές ασθένειες. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει καμία καταγραφή των συνεπειών κατά κλάδο από το συγκεκριμένο επάγγελμα. Οπως δεν υπάρχει και καταγραφή των παρενεργειών των διαφόρων φαρμάκων που παίρνουμε, δεν τους ενδιαφέρει, τους ενδιαφέρει η πώληση. Δεν τους ενδιαφέρουν οι παρενέργειες. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι τα προβλήματα θα οξυνθούν και βεβαίως η ανεργία είναι το πρώτο αλλά και άνεργος θα 'σαι και επαγγελματική ασθένεια θα έχεις και η ανεργία βεβαίως είναι φυσικό να αυξήσει και τις ασθένειες και να μειώσει το μέσο όρο ζωής, κλπ.

Κι έρχεται το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και λέει ότι πρέπει να καταργηθεί "για να σωθούν τα ασφαλιστικά ταμεία" (τα οποία σημειωτέον έχουν πρόβλημα διότι έχουν ληστευτεί χρόνια από το κράτος και την εργοδοσία - οι εργαζόμενοι δεν μπορούμε να ληστέψουμε τα Ταμεία, πώς να τα ληστέψουμε, αφού είμαστε μισθωτοί και μας τα κρατάνε από το μισθό) κι έρχονται και λένε να καταργηθεί το δώρο Χριστουγέννων, του Πάσχα και το επίδομα αδείας, δηλαδή δύο μισθοί οι οποίοι έχουνε ευτελιστεί κι αυτοί, αλλά εν πάση περιπτώσει ήταν δύο μισθοί.

Οταν, λοιπόν, αντιμετωπίζεις το εξής επιχείρημα, ότι το κόστος οφείλεται στους εργαζόμενους, δεν έχεις άλλο πράγμα παρά να τους πολεμήσεις.

Ενα πράγμα φοβούνται: Τον εργατικό πόλεμο, το λαϊκό πόλεμο, τίποτα άλλο.

Πιστεύουμε ότι οι εργαζόμενοι θα πειστούν και θεωρούμε πρόκληση αυτή την περίοδο που οξύνονται τα προβλήματα στην κεντρική πολιτική σκηνή να ασχολούνται με θέματα τα οποία δε λέμε ότι δεν είναι σοβαρά αλλά αυτά τα θέματα και αν "επιλυθούν" η θέση του εργαζόμενου δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ.

Π.χ., ποιος θα βγει Πρόεδρος Δημοκρατίας. Μήπως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα καταργήσει το πρόβλημα της "Αμάσα"; Είναι για γέλια. Μήπως θα αντιμετωπίσει την ιδιωτικοποίηση του νερού της Θεσσαλονίκης, της ΕΥΑΘ που μετατρέπεται σε μια επιχείρηση που ενδιαφέρεται να ληστέψει τα Βαλκάνια, να μπει στον ανταγωνισμό κι ανταγωνισμός σημαίνει ότι μια επιχείρηση μπορεί να κλείσει ή μπορεί να πουληθεί εντελώς σε μια ξένη;

Ασχολούμαστε με το περίφημο ζήτημα της διαφάνειας των οικονομικών των κομμάτων, όταν έχουμε να κάνουμε με μια διαφανέστατη πολιτική ποιος υπηρετεί ποιον. Οχι ότι είμαστε υπέρ των σκανδάλων, ή της διαφθοράς των προσώπων, δεν μπορεί να 'μαστε, γιατί σε μια κοινωνία έτσι μπορείς να μολυνθείς κι εσύ με τη διαφθορά, αλλά εμείς λέμε αν δεν παλέψεις τη νόμιμη διεφθαρμένη πολιτική, άντε να ψάχνεις με τα δικαστήρια και τους δικαστικούς και τη Δικαιοσύνη, που δεν είναι καθόλου τυφλή, να στείλεις έναν στη φυλακή και να κάνεις εκατό μεγαλύτερους και επίσης χειρότερους αγύρτες.

Στο κέντρο της προσοχής του ΚΚΕ είναι η πάλη κατά εργοστάσιο, κατά κλάδο, η γενίκευση της πάλης ολόκληρης της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων και επιτέλους ο αγώνας για να αποκτήσει μια δυναμική πρέπει να έχει και ένα γνώρισμα. Το γνώρισμα ότι υπάρχουν δύο δρόμοι ανάπτυξης. Ο ένας δρόμος ανάπτυξης καθορίζεται από τους καπιταλιστές, τους πλουτοκράτες και ανάπτυξη θεωρούν τα υπερκέρδη. Ο άλλος δρόμος ανάπτυξης καθορίζεται από τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Θέλουμε να θίξουμε ένα εξίσου σοβαρό ζήτημα που αφορά και τον κάθε εργαζόμενο, παρότι έχει περάσει σε δεύτερη και τρίτη μοίρα πέρα από τον πόλεμο των δηλώσεων στην τηλεόραση.

Πρόκειται για τη ΝΑΤΟποίηση, την επίσημη, τη νομιμοποιημένη και από την ελληνική πλευρά και από την τουρκική πλευρά, ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου.

Ηδη διεξάγονται συνομιλίες ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, όπου καταργούνται επίσημα - γιατί μέχρι τώρα και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τα είχαν δεχτεί φραστικά αλλά όχι επίσημα - τα σύνορα στο Αιγαίο και επομένως δεν υπάρχει θέμα παραβίασης των κυριαρχικών δικαιωμάτων, ούτε οι παράνομες πτήσεις της τουρκικής ηγεσίας και οι "γκρίζες ζώνες" μπορούν να επικρίνονται αφού δεν υπάρχουν σύνορα, δεν υπάρχουν και "γκρίζες ζώνες".

Και πάμε, λοιπόν, για κατάργηση των συνόρων και για τη λεγόμενη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, μια συνεκμετάλλευση που δε θα γίνει από τους ειρηνικά διαβιούντες λαούς που σέβεται ο ένας τα κυριαρχικά δικαιώματα του άλλου, αλλά από τους επιχειρηματίες, οι οποίοι με την ίδια ευκολία τη Δευτέρα θα αγκαλιάζονται για να εκμεταλλευτούν το Αιγαίο και την άλλη μέρα μπορεί να μας καλέσουν και σε πόλεμο μεταξύ μας να χυθεί αίμα λαών όταν διαφωνήσουν.

Η υπόθεση αυτή δεν είναι καινούρια. Εμείς έχουμε καταγγείλει το ζήτημα αυτό από το 1980 όταν επί ΝΔ έγινε επενένταξη στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ που τότε δεν καθορίστηκαν τα σύνορα, τα όρια της επιχειρησιακής ευθύνης. Το καταγγείλαμε και στην πορεία γιατί και η νέα κυβέρνηση που ήρθε, του ΠΑΣΟΚ, το '81, δεν προχώρησε ενώ το είχε υποσχεθεί στον καθορισμό των ορίων ευθύνης της κάθε χώρας. Και μιλάμε για όρια υπεράσπισης της άμυνας της χώρας. Δεν μιλάμε για απλά επιχειρηματικά συμφέροντα. Αργότερα με την αλλαγή του νέου δόγματος του ΝΑΤΟ καταργήθηκαν και επίσημα τα σύνορα - οι χάρτες που κυκλοφορεί το ΝΑΤΟ δεν έχουν σύνορα - και γι' αυτό η Τουρκία θωπεύεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ και δεν κάνει κανείς τίποτα, ούτε η Ευρωπαϊκή Ενωση, αφού δεν υπάρχουν σύνορα δεν υπάρχουν και παραβιάσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Πριν λίγο καιρό καταγγείλαμε κυριολεκτικά το γεγονός ότι έκλεισε το στρατηγείο του Εσκί Σεχίρ στην Τουρκία και ενσωματώθηκε στο στρατηγείο της Λάρισας στην Ελλάδα και με βάση αυτήν την απόφαση εναλλάξ θα καθορίζουν τα όρια, τις επιχειρήσεις στο Αιγαίο, Ενας Ελληνας, ένας Τούρκος διοικητής.

Δεν έχουμε αντιτουρκικό μίσος, αλλά όταν η ηγεσία της Τουρκίας αμφισβητεί τα ελληνικά σύνορα ως διευθύνουσα χώρα της επιχειρησιακής δραστηριότητας, καταλαβαίνετε ότι νομιμοποιεί τις λεγόμενες γκρίζες ζώνες. Και τώρα γίνονται επίσημες συνομιλίες.

Βεβαίως, η κυρία Μπακογιάννη λεονταρίζει και λέει "θα τους πούμε", κλπ., το ίδιο και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ αλλά αυτοί οι λεονταρισμοί απευθύνονται στην Τουρκία και όχι στο μπλοκ εκείνο των δυνάμεων που σε συνεργασία βεβαίως με την ηγεσία της Τουρκίας κατάργησε τα σύνορα και τα όρια στο Αιγαίο. Κι αυτό το μπλοκ είναι το ΝΑΤΟ, είναι η ΕΕ, είναι και οι ελληνοαμερικανικές συμφωνίες που έχουν υπογραφεί από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Κοιτάξτε να δείτε: Οταν εμείς λέμε νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, αυτό το αναγνωρίζουμε και για τον Τούρκο εργάτη και για τον Βούλγαρο και για τον Παλαιστίνιο, για όλους. Κάποτε όλη η Γη θα γίνει ένας λαός. Κάποτε δε θα χρειάζονται σύνορα. Οσο όμως υπάρχει η λογική του κέρδους, υπάρχει ιμπεριαλισμός, υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, υπάρχουν και τα σύνορα και το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας είναι το κόμμα εκείνο που όταν χρειάστηκε υπερασπίστηκε μαζί με τον ελληνικό λαό τα σύνορα και δεν πρόκειται ποτέ να παραιτηθούμε από την έννοια σύνορα και κυριαρχικά δικαιώματα.

Θα 'ρθει η ώρα που θα τα καταργήσουν οι λαοί. Οχι το ΝΑΤΟ και οι ιμπεριαλιστές».